Bu yazının başlığı bu sorunun yanıtının öncelikle klasik müzik yaşamıma adım atmaya karar verdiğimde içimde belirmesi açısından, hem de tüm müzik yaşamımda bana sorulan soru olmasından benim için önem taşır. Yanıtı hiçbirimiz için kesin değildir aslında. Benim için adlandırılamayan bir aşk ve "olma" isteğiydi küçücük bir çocukken. Sanki kimsenin bilmediği bir dilde konuşabildiğim hayali bir arkadaşımdı. Bana hep yaşamdaki güzelliklerin sadece bana özel olduğunu gösterdi ta ki bunları paylaşmayı da öğretene dek. Bugünkü donanımımla dahi hala söylemeliyim ki, yaşadığımız tüm karanlıklara rağmen "insan"ın yaratıcı gücüne duyduğum saygı, sanatı varedebilmesinden kaynaklanıyor. Bu o kadar sadece bizim türümüze özel bir değer ki, belki de çoğu zaman bu denli sıradanlaştırmamız ve kanıksayarak gücünü yadsımamız tıpkı konuşma yetimiz gibi içgüdüsel olarak bu yeteğin ve armağanın insan vücudundaki işitsel, bilişsel ve motor fonksiyonların özünde kendiliğinden varolmasıdır. Doğada bildiğimiz hiçbir canlı bu denli detaylandırılmış bir tınıyı üretemez. Darwin'in de dediği gibi, müzikten alınan zevk ve müzikal yaratımlar üretmek kapasitesi sadece insanın kullanımına sunulmuş bir özelliktir.
Müzik, yaratılışta ve doğada bildiğimiz bilimsel düzen, uyum ve güzelliklerin eşsiz özelliklerini içermekle kalmaz, aynı zamanda insanlar arasında da kuvvetli bir duygusal ve ruhsal bağlantı da kurar. İnsan toplulukları, kültürleri ve etnik kimliklerin oluşmasında büyük etkisi vardır. Müziğin evrensel olarak her dil ve ırktan insana hitap edebilmesinin nedeni de insan duygularına seslenmesidir. Duygularımızın da rengi, dili, dini yoktur. Bir müzik parçası dinlediğimizde hemen duygu ve duyularımızın harekete geçmesi asla tesadüf ya da kişisel değildir. Hatta müziğin hissettirdiklerinin nedenleri hala müzik analistleri tarafında anlaşılıp kanıtlanamamıştır.Ancak frekansımızın bu tınıların etkilerini algılamakta büyük rolü olduğunu söyleyebiliriz. Buradan yola çıkarak çok erken yüzyıllarda ruhsal hastalıkların tedavisinde uygulanmaya başlayan müzik terapisi halen insan gelişimi ve eğitiminde kullanılmakta ve bu yolla büyük başarılar elde edilmektedir.
En başta söylediğim gibi benim için klasik müzik bir aşktı ancak sanılmasın ki sadece klasik müzik oldu yaşamımda. Duygularımı uyandıran ve bana iyi gelen, ilgimi çeken, ya da o anda ihtiyacım olan her müzik benim müziğimdir. Ancak klasik müzik özellikle ruhuma hitap eder, beni yaratıcısıyla bir olmaya yöneltir, öyküsünü benimle paylaşır, dinlerken kendi öykümü yazmama izin verir ve kendi resmimi yaptırır. Genellikle klasik müzikten uzak ya da ona nasıl yakın olacağını bilememiş ve bunu bir eğitim süreci olduğunu düşünen dostlarımla konuştuğumda klasik müziği mental ve ruhsal olarak ulaşması zor ve belli bir kesimin müziği olduğu kanısını duyuyorum çoğu zaman. Belki daha kolay bize hitap edebilecek sözleri olmamasından böyle hissettiriyordur bilemiyorum. Belki de bulunduğumuz sosyal ortamlarda bizleri kaynaştıracak bir özelliği olmadığının düşünülmesidir sebep. Ancak sadece elit bir zümreye ulaşabildiği fikrine yukarıda da değindiğim duygularla ilgili olan kısım nedeniyle katılmıyorum. Bu besteleri yapan bestecilerin yaşamlarına baktığımızda aslında neredeyse çoğunun hiç de üst tabakaya mensup olmadıklarını rahatlıkla görebiliriz. Ancak eserlerinde onların da resimlerini yapmışlardır elbet. Tıpkı yaşadığımız dönemdeki popüler kültüre mensup sanatçıların da yaptığı gibi. Kiminde isyan, kiminde aşk, kiminde savaş, kiminde barışa çağrı, kiminde dans vardır. Tıpkı günümüzde olduğu gibi.
Tüm günlük koşuşturmalarımıza rağmen bulabildiğimiz kısacık zamanlarda dönüp içimize baktığımızda bizimle neyin konuştuğu benim için önemli olan hala aslında. Bir gün batımından, lapa lapa kar yağışından ( ki ben bu yazıyı sizlere şu an henüz hava yeni aydınlanmaya başlamışken, Rachmaninov'un 2.Senfonisi 3. bölümü eşliğinde yazıyorum.) bir bebeğin doğumundan, elde ettiğiniz iş başarısından, sizin için önemli olan her ne varsa yaşadığınızda yüreğinizde hissettiğinizde o ana bir müzik melodisi eşlik ediyor mu? Ve bu size kendinizi nasıl hissettiriyor?
Unutmayalım ki hangi duygumuzu besler ve büyütürsek o insan olmaya çok daha yakınız her zaman.
Müzikle ve sevgide kalın.
https://youtu.be/QNRxHyZDU-Q Rachmaninov Senfoni No.2 3. Bölüm Adagio
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder